woensdag 28 november 2012, Maxazine.nl, Marie- Louise Reichenbach

Het is wellicht de meest bekende ‘Onedayfly’ van Nederland en toch kent iedereen wel meerdere nummers van deze sympathieke in Veenendaal geboren chansonnier. Stef Bos toert in het seizoen 2012/13 met een titelloos  programma  door Nederland en België. Titelloos maar wel met een duidelijk beeld voor ogen, een schilderij van de Zuid-Afrikaanse schilder Christiaan Conradie.

Bos is vooral bekend om zijn grote hit ‘Papa’, het gevoelige nummer dat hij ooit werkelijk voor zijn vader schreef en uitvoerde. Dat de zanger zijn succes vooral daaraan heeft te danken zal Bos waarschijnlijk nooit vergeten. Het nummer komt in het begin van het optreden subliem terug verwerkt in enkele nummers. Stef zei ooit dat hij het nummer in al die jaren nooit op eenzelfde manier heeft gezongen, er iedere keer een nieuwe versie van maakte. Dat het nummer op enkele verwijzingen na, totaal niet wordt gezongen tijdens het optreden, viel door de schoonheid van zijn nummers niet eens echt op. Het geeft de kracht aan van zijn andere werk.

Het wonderlijke van zijn ‘andere’ werk, is dat vrijwel ieder lied bekend is. Niet alleen het dronkemanslied ‘Wodka’, wat natuurlijk een vrolijke terugblik was op Bos’ eerdere werk, ook zijn rustiekere nummers van tegenwoordig. De Zuid-Afrikaanse invloeden lijken van Bos een ander mens te hebben gemaakt, duidelijkheid, hardheid en gemoedelijkheid. Het is Bos door de jaren gelukt een duidelijke onderliggende toon in zijn nummers te verwerken. Waar veel artiesten stil lijken te staan op het moment ze succes krijgen, schuwt Bos geen zijweg, pakt nog eens ‘actueel’ terug met ‘De Partij’, maar overpeinst ook duidelijk bij ‘Lied van de Prediker’.

In de show is ook plek voor een cover, een cover van de Zuid-Afrikaanse Koos Kombuis, ‘Onder In My Whiskyglas’. Het nummer wordt waarlijk goed ontvangen, niet in het minst door de enthousiaste Zuid-Afrikaan, voor in de zaal, die het nummer misschien nog beter kent dan de rest van de zaal, hoewel Bos het nummer ook reeds opnam op cd. Een leuke anekdote over de ‘Drie Skepe’, ‘Drie skepe moes my wegvoer’, het klonk Bos een tijdlang vreemd in de oren, maar gelukkig legde de zanger het op ludieke wijze uit voor het Eindhovense publiek. De whisky die bedoelt wordt lieten we maar staan, en genoten in plaats daarvan met volle teugen van het nummer, gezongen in de taal die Bos inmiddels bovengemiddeld voor een ‘soutpiel’. Hoewel, iemand die inmiddels al zoveel jaren succesvol is in Zuid-Afrika en zelfs een door studenten geadopteerd tweede volkslied heeft geschreven…

In het slotaccoord van de, bijna vanzelfsprekende, toegift brengt Bos tussen de regels door zijn misschien wel mooiste ‘nieuwe’ nummer. Het ‘Lied van Ruth’, van de cd ‘In een ander licht’, heeft voor mij persoonlijk een erg treffende en gevoelige lading. Dat het nummer niet in zijn geheel werd gezongen was misschien wat jammer, voor mij, maar net als ‘Papa’ is het nummer een van de vele nummers waaruit ditmaal is gekozen. Niet echt gezongen, maar toch niet echt gemist. Ondergesneeuwd door de vele, vele andere gevoelige nummers die Bos ook ditmaal weer tentoon spreidde. Het geeft de kracht van Bos’ nummers aan. En dat alles maakte ook ditmaal van Stef’s optreden een geslaagd concert.

Tot begin februari tourt Stef Bos nog door de lage landen, alvorens weer terug te gaan naar zijn derde thuisland, Zuid-Afrika, om eindelijk te kunnen gaan genieten van zijn in september geboren dochter Loreila. Het leven van een artiest is zwaar, zeker als je net na de geboorte van je kind naar de andere kant van de evenaar moet vertrekken voor een lange reeks optredens in België en Nederland… En dan toch vol overgave, passie en genoegen… Stef, Baie dankie vir een wonderlyke aand