En daar ergens in de verte Staan twee mensen op een plein In de schaduw van een engel Omdat ze uitverkoren zijn
De verliefden
En ze fluisteren hun woorden In de stil geworden straten En ze kijken naar de hemel En ze stellen duizend vragen
Maar het antwoord staat te lezen In de sterren in hun ogen En ze weten niet wat waar is Maar ze durven te geloven
De verliefden
En ze zoeken geen verklaring Want ze leven van de wind En ze volgen het verlangen Ook al is de liefde blind En onzichtbaar in het donker Volgt een angst ze op de voet Het is de angst dat iets voorbijgaat Terwijl het nog beginnen moet
En ze kunnen niet meer slapen Dus ze zwerven door de stad In de schaduw van een engel Tot het einde van de nacht En ze staan daar in de regen Zonder jas aan op een brug En het lijkt alsof een zegen Op ze neerdaalt uit de lucht