De macht van het Nederlandstalige lied

Vlaamse Nederlander Stef Bos centrale gast op Nekka 2001

Voor de organisatoren van de Nekkanacht wordt het steeds moeilijker een geschikte centrale gast te vinden: zowat alle grote namen zijn al aan bod gekomen. Dit jaar werd met Stef Bos (39) voor het eerst een blik met wat jongere artiesten opengetrokken.

De Nederlander, die al zestien jaar in Antwerpen woont, had vrijdagavond een keur aan Vlaamse en Nederlandse collega's meegebracht voor de achtste editie van de Nekkanacht in het Antwerpse Sportpaleis.
Niet alleen week de keuze van de centrale gast lichtjes af van de vorige jaren, ook op andere vlakken was de Nekkanacht enigszins vernieuwd. Voor het eerst vonden de optredens niet allemaal op het grote podium plaats. In het publiek was een tweede, kleiner podium gebouwd, dat door een gangpad met het grote toneel verbonden was. Dat stelde de zangers in staat voor wat meer afwisseling te zorgen, terwijl de technici op het andere podium rustig alles konden klaarzetten voor de volgende act.
Ook inhoudelijk was de formule wat aangepast. De telkens terugkomende en daarom irriterende imitaties van Dirk Denoyelle waren dit jaar achterwege gelaten. Stef Bos zelf nam de rol van presentator en gastheer op zich en praatte alles op een spontane en persoonlijke manier aan elkaar. Bovendien was afgestapt van het concept dat iedere artiest naast eigen werk minstens één nummer van de centrale gast bracht. Stef Bos draaide de rollen om en zong mee met nummers uit het repertoire van zijn gasten, wat erg verfrissend werkte. Zo zong Bos Tip Van De Sluier met Boudewijn de Groot, Je Wordt Ouder, Papa met Peter Koelewijn en Verlangen en Daar Gaat Ze met Koen en Kris Wauters van Clouseau.

Al met al dus een Nekka in een nieuw jasje, waar bovendien een indrukwekkende rij zangers van maar liefst drie generaties de revue passeerde. De 'oudere' generatie werd vertegenwoordigd door johan Verminnen, Raymond van het Groenewoud, Boudewijn de Groot, Peter Koelewijn en vooral een onovertroffen Zjef Vanuytsel. Die laatste stond voor het eerst in jaren weer eens op een podium en bewees nog steeds over dezelfde kracht te beschikken. De Houten Kop is ondertussen mooi grijs geworden, maar nummers als De Zotte Morgen, Houten Kop en Tussen Antwerpen En Rotterdam bleken nog niets aan magie ingeboet te hebben. Het publiek dacht er duidelijk net zo over, wat Vanuytsel de opmerking: "Bedankt! Ik zal opnieuw moeten gaan schrijven, geloof ik!" ontlokte.

De tweede generatie bestond uit Stef Bos zelf en Clouseau, ook alweer zo'n vijftien jaar actief in de Nederlandstalige muziek. De verschijning van de broers Wauters was, zoals Stef Bos zelf zei, "meer een reden om elkaar nog eens te zien" en dat was eraan te horen. Dat oude vrienden onder elkaar lol trappen is prima, maar daar is het publiek niet voor gekomen.
De Nederlandse groep Abel, bekend van Onderweg, en het Friese duo Twarres vormden de jonge generatie. Vooral de haarzuivere zang van Twarres (Mirjam Timmer en Johan van der Veen) was indrukwekkend. Beiden leken nog wat onwennig op zo'n groot podium, maar Wer Bisto leed daar niet onder. De avond werd afgesloten met een optreden van Stef Bos zelf, waarin hij onder meer Ik Heb Je Lief, Hilton Barcelona, Nog Steeds, Wodka en het mooie Macht Van De Muziek (met doedelzak) bracht. Voor de nummers Zondag in Soweto, en Jij Daar In Het Donker liet Bos zich bijstaan door de De Mama's, een Zuid-Afrikaanse a-capellagroep van zes vrouwen. Hun optreden gaf een internationaal tintje aan deze geslaagde Nekkanacht.

Ons oordeel: Een geslaagde Nekkanacht, die door zijn aangepaste formule weer wat frisser overkwam.


< Terug