Persarchief

Een verzameling artikelen die in de pers zijn verschenen. Mocht jij artikelen hebben of tegenkomen die niet opgenomen zijn op deze pagina, word je vriendelijk verzocht om even een mailtje te sturen. Mede door jouw hulp kunnen we deze pagina dan uitbreiden...
Sommige artikelen kunnen nog scan-foutjes bevatten. Kom je ze tegen, laat het even weten!

 

Stef Bos: wondermiddel tegen stress

dinsdag 18 maart 2008, De Standaard, Redacteur

vrijdag 14 maart 2008 Stef Bos: wondermiddel tegen stress

 

Stef Bos: melancholie, maar ook hoop en optimisme.Koen Bauters

Stef Bos: melancholie, maar ook hoop en optimisme.Koen Bauters

 

LIER - Stef Bos is een moderne troubadour: hij combineert poëtische nummers met een warme vertelstem. Helaas zijn niet alle liedjes even sterk.

CONCERT

Van onze redacteur

Stef Bos balanceert al zijn hele carrière op de grens tussen aangrijpende poëzie op muziek en overtrokken clichés of rijmelarij. Soms gaat hij uit de bocht ('De partij' of 'Het zegt genoeg'), soms slaat hij de gevoelige snaar aan zoals alleen hij dat kan ('Jardin du Luxembourg', 'Rivier', 'Ik heb je lief', 'De hemel'). Bos is op zijn best wanneer hij persoonlijke nummers koppelt aan intieme verhalen die hij in zijn warme stem deelt met het publiek.

In zijn nieuwe theatertour presenteert Bos nummers die hij de voorbije maanden bij elkaar heeft geschreven. Geen 'Papa' of 'Hilton Barcelona' dus, al zat een deel van het publiek daar vast op te wachten. Bos wilde zichzelf 'heruitvinden', zo zei hij zelf. Een felle bocht heeft hij niet genomen, naar wat we te horen kregen.

De nieuwe nummers zijn typische luisterliedjes in het Nederlands of Afrikaans, die in een sobere bezetting worden gespeeld. Helaas zijn ze niet allemaal even sterk. Vooral in het begin van het optreden hadden we geregeld een déja vu. De eerste nummers waren tekstueel te zwakke doorslagjes van songs die Bos al eens eerder had geschreven. 'Waar staan we nu' gaat nog maar eens over de val van de Berlijnse Muur en 'Hier' heeft wel erg veel weg van 'M'n hart gevolgd'. Het jazzy 'Minder meer' klonk dan wel weer fris.

Pas toen Bos zijn liefdescyclus over de levensloop van een relatie aanvatte ('Kloofstraat', 'Ek wil', 'Tuine van die Kompanjie', 'Vaarwel'), wist hij ons bij ons nekvel te pakken om ons niet meer los te laten. Bos heeft het onmiskenbare talent om een beeld of een idee in één zin gevangen te zetten ('ik wil reizen rond de wereld om weer naar huis toe te gaan'). Daarmee mikt hij op een herkenningseffect bij het publiek - en dat werkt. Zo zat achter ons een man die zijn vrouw constant toefluisterde: 'Hij heeft gelijk.'

Het tweede deel stond stijf van de prachtige nummers en mooie verhalen. Voor wie gestrest of slecht gezind de zaal was binnengekomen, sloot Bos langzaam de cocon met liedjes als 'Voltaire', 'Sout van die aarde' of 'Gelukkig'. Ook muzikaal denkt Bos na over zijn nummers. Zo wordt 'Gebed' doorspekt met een geweldige baslijn.

De zanger wachtte tot de bis voor het absolute hoogtepunt van de avond. 'Omgekeerde tijd' is een tekstueel prima uitwerking van een prachtig idee: hoe het terugspoelen van wat gebeurd is, alles weer bij elkaar doet komen.

Het hele optreden straalde melancholie uit, maar ook hoop en een naïef optimisme waarop je alleen maar jaloers kunt zijn. Wie een optreden van Stef Bos heeft gezien, heeft plots weer erg veel zin om van elke dag te genieten.

Stef Bos. Gezien op 9/3 in CC De Mol in Lier.


< Terug