Donker en Licht

Jammer dat de Vlaamse Nederlander, of andersom, voor altijd bij het grote publiek bekend zal blijven om dat ene nummer, hoewel hem dat waarschijnlijk de eeuwige (financiele) onafhankelijkheid heeft verschaft die tot verdere prachtplaten doen leiden als deze. Royaal uitgetest in de Nu-tournee (2001/2002) en de daaropvolgende Niemandsland toer moet Bos geweten hebben dat hij het nog steeds heeft en beter dan ooit te voren. Hoewel hij eigenlijk net zo goed een bundel zonder muziek zou kunnen uitgeven, want zijn teksten zetten de geest soms dusdanig in mijmermodus, dat de muziek geen enkele ondersteuning biedt en (hierdoor?) vaak ook naar de achtergrond geschoven lijkt. Maar dat kan niet de bedoeling zijn, aangezien Bos dit keer naar Albanie is geweest om inspiratie op te doen en dit verwerkt heeft in enkele nummers en zo ook weer een etnisch tintje meegeeft aan Donker En Licht. Het communistische bewind in het land van de adelaar zal zodoende de Donker-kant van de titel verklaren. Zo is Liria bijvoorbeeld opgedragen aan een politieke gevangene. Albanese zigeuners (Engjelushe) hebben Stef en zijn reisgenoten de nodige gastvrijheid geschonken, die resulteerden in een warme plaat die in een prachtig drieluik over de dood eindigt met de laatste 3 nummers: einde, aanvaarding en nieuw begin. Steeds meer een aardje naar zijn vaartje!