Passage

Je schuift de stoel onder de tafel

Je doet de deur achter je dicht

En je wandelt door de stad

Met een lach op je gezicht

Iemand vraagt je naar een straatnaam

Iemand vraagt je naar de tijd

En je ziet jezelf In een winkelraam passeren

En voor je ’t weet ben je voorbij

Je moet niet leven voor de toekomst

Je moet leven voor wat is

Soms wordt je geraakt en soms wordt je gemist

Dus je laat jezelf vallen

In de armen van tijd

En je leeft tot op de bodem

Want voor je ’t weet ben je voorbij

________________   __         Refrein

En je wandelt door een oude stad

En je weet niet wat je mist

En opeens slaat daar de bliksem in

Terwijl de hemel helder is

Het is een vrouw die door je heen kijkt

En opeens ben je de weg kwijt

En al sla je op de vlucht, je weet

Er is geen weg terug

Dus je gaat voor haar door het vuur

En je smelt totdat je stroomt

En je kent de weg naar huis wel

Maar wilt niet weten waar je woont

En je prijst jezelf gelukkig

Want het had anders kunnen zijn

En je ziet jezelf passeren in haar ogen

En je denkt

Dit gaat nooit voorbij

Jij gaat nooit voorbij

Wij gaan nooit voorbij