Gelouterd sta je
boven op de berg
Dichter bij jezelf dan je ooit was
Niet bang meer voor de leegte
Niet bang meer om te breken
Al ben je ook van glas

Het herfstlicht schijnt helder In je ogen
Het heilig vuur
ben je nog lang niet kwijt
De verbittering verdwenen
De schoonheid is gebleven
Je wordt mooier
Met de tijd

Jij bent het tegenwicht
Voor alles wat vergaat
Al laten ook de jaren
Sporen in ons na
Nooit je best gedaan
Om met de mode mee te gaan
Je hebt jezelf
Losgezongen van de tijd

Mooier met de tijd
Het is niet te verklaren
Je wordt mooier met de jaren
Mooier met de tijd
De kern die is gebleven
De ballast ben je kwijt
Jij wordt mooier met de tijd

De maalstroom ontweken
Die ons wegzuigt naar beneden
In de valkuil van het spotlicht
Altijd overeind gebleven
En in een doorgedraaide wereld
Jezelf stap voor stap bevrijdt
Van alles wat je dacht te moeten zijn