'Succes is een vergiftigd geschenk'

Chansonnier Stef Bos maakt nieuwe CD: Donker En Licht

Als hij moest kiezen tussen de spotlights van het podium en de anonimiteit van het schrijven, dan koos hij beslist voor het laatste. Stef Bos hoeft niet met alle geweld beroemd te zijn. "Elke vorm van succes is een vergiftigd geschenk, omdat succes je kan blokkeren in je ontwikkeling." Zijn nieuwe plaat, Donker En Licht, is net verschenen.

Een spijkerbroek, een blauw T-shirt en een paar bemodderde schoenen. Stef Bos (41) heeft niets van een popster, als hij het sfeerloze kantoor van zijn platenmaatschappij in Naarden betreedt. De gouden platen aan de muur doen hem weinig. "Ik vind ze erg lelijk", zegt hij later. "Die van mij heb ik ergens opgeborgen."

Geen popster dus, die Bos. Maar dat had anders kunnen lopen. Begin jaren negentig maakte hij van dichtbij mee wat populariteit kan doen. Zijn single Papa was destijds dag en nacht op de radio. "Ik kon daar niet goed mee omgaan", zegt hij, een sjekkie draaiend. "Ik voelde me betrapt op een moment in mijn ontwikkeling. Daarna had ik moeite om mijn richting te bepalen. Streefde ik succes na, of was het me daar niet om te doen? Ik ben erachter gekomen dat ik me het gelukkigst voel als ik 's nachts thuis zit te schrijven. Dat is een zeer aangenaam, solitair proces. Daarom heb ik na die eerste plaat bewust de schaduw opgezocht."
Die schaduw is betrekkelijk. De afgelopen dertien jaar is Stef Bos nooit lang uit beeld verdwenen. Hij bouwde een eigen publiek op in de theaters en maakte regelmatig een CD. Zijn nieuwe plaat, Donker En Licht, ligt net in de winkels.

"Voor mij is de weg die ik tot nu toe heb afgelegd veel interessanter dan het aantal cd's dat ik verkoop. Een liedje is voor mij als een foto; een momentopname van een fase in mijn leven. Toen ik begon waren mijn teksten vrij cabaretesk. Ik durf nu meer van mezelf te laten zien, persoonlijker te worden."

Daarmee stelt de zanger zich kwetsbaar op. Bos: "Ik weet niet of kwetsbaar het goede woord is. Vooral in België kreeg ik aanvankelijk vaak de kritiek dat ik te veel het achterste van mijn tong liet zien. Maar jaren later dacht ik: dat moet ik j?ist doen. Dat is wat ik kan en wil." Om die reden, verduidelijkt de zanger, is hij zelden nerveus voor een optreden. "Toen ik eenmaal in de gaten had dat zekerheid eigenlijk niets meer is dan het durven laten zien van je
< Terug