Indringende ode aan de eenvoud

Sinds het succes van zijn eerste album ‘Is dit nu later’ in 1990 is Stef Bos niet meer weg te denken uit het theater. Maar ook in kroegen wordt zijn grootste hit ‘Papa’ ongemoeid meegezongen. Vanavond zingt Stef Bos in zijn theaterconcert ‘Storm’. Het publiek is muisstil.

In een mysterieus blauw licht en begeleid door de zes violisten van het strijkerensemble verschijnt de contour van de smalle man op het podium. Langzaam, met de handen in de zakken van zijn zwarte pak, loopt hij naar de microfoon. Als een heerlijke, warme deken vult de oprechte, nu nog ingetogen stem van Bos de stampvolle zaal met de eerste zinnen van het nummer ‘De rivier’. Een schitterende omschrijving hoe een rivier als een reiziger landen en eeuwen doorkruist.

Na deze rustige opening komt er beweging in de benen van Bos. Er volgt een stoutmoedig lied waarin hij zweert de hemel voor zijn lief te veroveren en een nummer over onbeantwoorde liefde, waarin hij rauw de naam van zijn geliefde ‘Ginette’ uitschreeuwt. Moeiteloos glijdt de romantiek over in de mis
< Terug