Persarchief

Een verzameling artikelen die in de pers zijn verschenen. Mocht jij artikelen hebben of tegenkomen die niet opgenomen zijn op deze pagina, word je vriendelijk verzocht om even een mailtje te sturen. Mede door jouw hulp kunnen we deze pagina dan uitbreiden...
Sommige artikelen kunnen nog scan-foutjes bevatten. Kom je ze tegen, laat het even weten!

 

Licht (Stef Bos)

dinsdag 07 februari 2006, Spikes.punt.nl, Onbekend

Mensen die ergens voor zijn. Dat is het thema van de voorstelling, als tegenwicht voor al degenen die steeds ergens tegen zijn. Stef Bos opent de show met Het midden, evenals op de cd. In de inleiding vertelt Bos dat de eerste try-out van de theatertour werd gespeeld op de dag dat Theo van Gogh werd vermoord. Het zette hem aan tot het schrijven van dit nummer, een soort gesproken proloog. Een rustige, koele vertolking, waarbij de diepte en warmte van Stefs troubadourstem volledig ten dienste staan van de betekenis van de tekst. We leven in extremen, we zijn het midden kwijt. Hierna volgen twee oudere nummers in een nieuw jasje: Ik heb jou lief krijgt een warme cape begloed door de akoestische gitaar van Francis Wildemeersch en Vuur gaat vergezeld met heftige passie. Voor nu en Hillbrow (een lied van de Zuid-Afrikaan Johannes Kerkorrel) zijn nummers van de recente cd, waarna een vrolijk Dansen volgt. Dan komen de Spaanse invloeden van gitarist Wildemeersch en bassist Roberto Mercurio om de hoek kijken als Duena ten gehore wordt gebracht, een uitvoering die alleen in het theater kan zijn ontstaan. De flamenco vibreert over de rand van het podium de zaal in bij dit lied over een ontmoeting in Granada. Accordeonist Jan van Looy trekt al zijn Vlaamse wagenspelkwaliteiten uit de kast, wanneer hij, zoals door Stef Bos aangekondigd, voor een ongekend - niet eerder vertoond - feestspektakel zal zorgen. Een komische act die de aanzet vormt van het gelijknamige nummer Feest over een oude acteur die het opportunisme van de aanwezigen tijdens een receptie observeert en de ego's als schaakstukken ziet bewegen. Twee droge figuranten lopen op de achtergrond in polonaise. Een rood pluche doek fungeert als decor waartegen de vijf muzikanten eenvoudig afsteken. Eenvoud, dat is Stef Bos ten voeten uit. Zelfs op de grote wandprojectie worden subtiele, rustige beelden vertoond van bijvoorbeeld bewegende, ruisende takken. Alles ter ondersteuning van de teksten en de muziek, maar sfeer verhogend. Met het nummer De Verliefden doet Bos denken aan Toon Hermans, in wiens traditie hij staat met het zingen van liefdesliederen. De gitaar zwelt langzaam aan tot warme hartstocht die hijzelf opzweept middels rauw uitgeslagen kreten. Piano en accordeon vallen in en de liefde brandt los. Stef Bos: bevlogen aan de vleugel, voelt zich ruimtevaarder Ook in die traditie staan de kleine filosofieën die de zanger/ liedschrijver inspireren tot het nadenken over zijn thema's. Een oude zegswijze der indianen luidt: een man van veertig moet zijn eigen gezicht hebben. Zo'n wijsheid leidt bij Stef Bos tot de prachtige tekst: 'Ik ben een ruimtevaarder. Ik volg een koers die ik niet ken. Ik heb het recht om te verdwalen. Zo kan ik worden wie ik ben'. Stef Bos kan naast zingen ook vertellen. Meeslepend is melancholisch is het uitgebreide verhaal over zijn moeder die wou dansen op bevrijdingsdag maar dit niet mocht van haar protestantse vader. Verhalen zonder opsmuk en uit het leven gegrepen. Als afsluiter in de toegift wordt het nummer Samen staan we sterk gebracht. Zijn twijfels vooraf of dit nummer niet te sentimenteel zou zijn, heeft Bos gelukkig laten doorslaan in een uitdaging om de tekst met volle overtuiging te brengen. Het levert een recht in het hart rakende song op, die een traantje doet wegpinken. Het in het donker verbeeldde licht gaat weer uit, maar de warmte ervan voelt nog lang na.
< Terug