Stef Bos blijft vooral een man van woorden

13 feb 2008

Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met die ene grote hit: 'Papa'.

Maar Stef Bos is een veelkunner.

Met in zijn prijzenkast bijvoorbeeld de publieksprijs van Camaretten in Delft, editie 1981.

Zoetjesaan maakte hij de overgang van cabaretier naar liedjesschrijver. Aanvankelijk in dienst van anderen. Zo schreef hij nummers voor Clouseau, de Belgische kindervriend Samson en voor Ingeborg, die in 1989 namens België meedeed aan Eurovisie Songfestival. Bovendien bewerkte hij de musical 'De man van La Mancha' voor het ballet van Vlaanderen.

Uiteindelijk wist Bos ook zelf het publiek te boeien. Wat heet! Met 'Papa' is hij goed voor een Zilveren Harp en een Edison. En na België stromen al heel snel de theaters in Nederland vol. Afgelopen najaar toerde hij ook door Zuid-Afrika, waarmee hij een speciale band heeft.

Zijn nieuwste theaterprogramma heet '2008'. En dat is niet voor niets, want in dit programma draait veel, zo niet alles, om het hier en nu. Zelfs alle nummers zijn nieuw, terwijl zijn vorige show 'Storm' nog een verzameling van bestaande liedjes was. Veel is van eigen hand, maar Bos heeft ook nadrukkelijk de samenwerking gezocht met onder anderen Frank Boeijen en Fernando Lameirinhas. Was Bos in 2007 de gepassioneerde chansonnier met groot orkest, in '2008' is hij de vertrouwde zoeker met kwetsbare gedachten. Het gaat vooral om de tijd, om de weg die je kiest, de overkant, de twijfels en de dromen. 'Bij gebrek aan later draag ik meestal vroeger met mij mee', zingt hij.

Dat eeuwige zoeken naar de bron is kenmerkend. Zeker voor de man die bij Antwerpen woont en in Zuid-Afrika het ware leven voelt. Zijn Vlaams is geen Vlaams, zijn Afrikaans geen Afrikaans - het is en blijft de uitspraak van een Nederlander die vreemd gaat. Maar dat stoort niet, want het draait bij Stef Bos om het gevoel, hoeveel woorden hij daar ook voor gebruikt. En dat gevoel is onontkoombaar. Met zijn diepe stem en dwingende teksten is geen lied van hem vrijblijvend. Neem zijn indrukwekkende lied 'Sout van die aarde', in geleend Afrikaans verhalend van het vuur dat brandt in de bruinmens.

In '2008' is de begeleiding sober maar sfeervol. Passend bij al deze nieuwe liederen die alleen maar van Bos kunnen zijn. Een melodieus wonder is hij niet, dus valt dat ene met Fernando Lameirinhas geschreven lied 'Hier' meteen op door de vloeiende lijnen. Bos blijft meer een man van woorden. Een poëet in zijn gedachten met een onverwoestbaar geloof in de kracht van de verbeelding.