Persarchief

Een verzameling artikelen die in de pers zijn verschenen. Mocht jij artikelen hebben of tegenkomen die niet opgenomen zijn op deze pagina, word je vriendelijk verzocht om even een mailtje te sturen. Mede door jouw hulp kunnen we deze pagina dan uitbreiden...
Sommige artikelen kunnen nog scan-foutjes bevatten. Kom je ze tegen, laat het even weten!

 

Stef Bos tussen licht en donker

vrijdag 30 januari 2009, De Standaard, Peter van Tyghem

vrijdag 30 januari 2009

Stef Bos tussen licht en donker

Stef Bos in de AB: een rasperformer.Koen Bauters

Stef Bos in de AB: een rasperformer.Koen Bauters

© Stef Bos

BRUSSEL - Met vaste overtuiging vertelt Stef Bos in zijn nieuwe programma dat alles twee kanten heeft, en dat we de liefde moeten koesteren.

CONCERT



Van onze redacteur



Stef Bos is een figuur apart geworden in het Nederlandstalige lied. Op het podium durft hij vrij te dromen en steekt hij ongegeneerd de draak met wat hem niet bevalt. Machtswellust en ijdelheid zijn twee grote spoken in zijn rusteloze inspectie van onze levenstijl.

Maar Stef Bos is ook een tedere mens. Nadat hij in het eerste deel van zijn nieuwe programma 2009 gezongen had over de tweestrijd in hem en in de wereld, opende hij na de pauze zijn hart om die wereld en haar mensheid zijn liefde te verklaren.

Hij heeft geleerd dat vol overtuiging te doen. De man die enkele jaren geleden nog introvert over zijn piano gebogen zat, achteraan op het podium, stond nu bevrijd en vrank vooraan. Vaak zonder gitaar, met zijn armen wijd gespreid, of zijn hoofd voorovergebogen om nadruk te leggen.

Van nog meer lef getuigde zijn repertoire. Voor de tweede keer op rij toert Bos met een set die haast integraal uit nieuw werk bestaat. 'In het midden van mijn leven/ liep ik door een donker woud', zo begon hij, Dante achterna. Het lied, 'De bron', beschrijft hoe hij vreugde en levenskracht vindt in 'de schoonheid van de tweestrijd'.

Met vier muzikanten ontwikkelde hij een forse muziekstijl. Wie de dikke baslijnen en jazz drumslagen hoorde, zou zweren dat Bos naar lounge-muziek neigde. Dat is een stijlbreuk, want Bos liet zich tot dusver vooral als chansonnier kennen.

Bos is altijd een rasperformer geweest. Hij zingt een zaal zó plat met 'Is dit nu later', maar vertikt het om dat te doen. 'Vodka' kon er wel nog vanaf, maar dan ingebed in een trio songs over mannen en vrouwen. Zo is het altijd: hij wil vooral een verhaal vertellen.

En alles gebeurt op zijn voorwaarden. Nieuwe songs brengt hij uit in eigen beheer op demo-cd's die te koop zijn na de concerten. Ooit vormen ze wel een échte cd, wanneer de songs helemaal rijp zijn. Die tijd hebben ze nodig, want om hun melodieuze kracht te laten groeien mogen de nieuwe nummers nog even rijpen.

Het publiek is deze man bijzonder trouw. Dat verwondert niet, omdat Stef Bos gul gééft. Hij vertelt verhalen, zingt met een groot hart, geeft iedereen moed die niet gelooft dat het kapitalisme zalig maakt en dat je botox nodig hebt om gelukkig te zijn. Bos doet geloven dat niemand alleen staat.

We genoten van 'Tydbom', over hoe Zuid-Afrika de jongste vijftien jaar veranderd is. In 'Stilbaai' schipperde hij tussen de lokroep van het reizen en de rust van zijn cocon. Heel klein zat in het concert een pareltje verscholen, 'My vrou is huis toe', over een man die aan zijn overleden vrouw denkt.

Bos en zijn muzikanten kregen twee staande ovaties. De zanger vertelde hoe goed hij zich voelt in een theater en hoe liedjes maken zijn leven is. Maar dat hadden we al lang begrepen.

Stef Bos. Gezien op 28/1 in de AB

in Brussel. Tournee tot mei.

www.stefbos.nl
< Terug