Stef Bos zingt wie hij is in Vooruit

HOE OUDER IK WORD, HOE LICHTER IK WORD'

Stef Bos zingt wie hij is in Vooruit

DONDERDAG 17 NOVEMBER 2011

CULTUURAUTEUR: GEERT HERMAN

GENT - 'Je moet zingen wie je bent', kreeg Stef Bos ooit als goede raad mee van zijn vriend Bram Vermeulen. En dat deed hij woensdagavond in de nokvolle theaterzaal van Vooruit. Muziek van de voorbije twintig jaar, herleid tot de essentie. Eén man, één stem en één piano. De beats uit de synthesizer, waarmee hij voor vrouw- en zoonlief een hit-op-bestelling wou scoren, waren natuurlijk maar als grapje bedoeld.

Ook wanneer je Stef  Bos maanden of zelfs jaren niet meer live bezig zag, heb je maar een paar akkoorden nodig om volledig te worden opgeslorpt in zijn wereld.  Na een nederige buiging halverwege het podium rept hij zich een beetje schroomvol naar zijn pianokruk, en seconden later heeft hij een zaal in zijn greep. Met 'De Rivier' en 'Ik bestond, ik besta' maakte hij al meteen zijn belofte waar om in dit soloprogramma ook ijzersterke nummers van het voorbije decennium te brengen.

Dat er tussen de ingetogen nummers weinig of geen bindteksten te horen zijn, maakt hij ruimschoots goed door af en toe een heerlijk verhaal met een hoog stand-upcomedygehalte te komen vertellen. Over de Olympische prestatie van zijn vrouw bij de geboorte van zijn zoontje of over de hernia die zijn eigen moeder overhield aan het feit dat Bos zelf ter wereld kwam met een grote vierkante kop. 'Reizen door de nacht' en het onvermijdelijke 'Papa' sluiten daar naadloos bij aan en vormen samen met een aantal liefdesliedjes als 'Wat een wonder van een vrouw' , 'Ik heb je lief', en 'Samen staan we sterk' een perfecte ode aan zijn familie die hem naar eigen zeggen tot 'deel van het geheel' herleidt.

Na een bijwijlen hilarische conférence over de eerste kennismaking van 'den Ollander' uit Utrecht met de Antwerpse toneelschool, waar plots twee culturen danig lijken te botsen, dist Stef Bos ook het verhaal op van zijn zoektocht naar een nieuwe hit om de luiers van zijn zoontje te kunnen bekostigen. Het moment waarop plots de synthesizer opduikt, Bos zijn hemd losknoopt, en de hele Vooruit minuten later de 'Bumsen auf dem Beach'-hit meebrult. Een bevreemdende ervaring van de zanger van de veelal bloedserieuze en diepgravende liedjesteksten.

Met een van zijn oudere pareltjes 'Witsand' en een kippenvelversie van Bram Vermeulens 'De steen' keert Stef Bos uiteindelijk terug naar zichzelf. 'Ik heb dan wel al een verleden, maar dat wordt niet verzwaard door melancholie. Integendeel, hoe ouder ik word, hoe lichter ik word.' Mooier kan een kille novemberavond in de mist niet eindigen