Kijk, de zon breekt door de wolken

En het licht valt naar beneden

Tijd om te gaan leven

Zie de waanzin in de wereld

En de stukgeschoten steden

Tijd om te gaan leven

Op een dag dan ben je grijs

En je wordt wat je verzwijgt

Vergeten om te leven

Lang genoeg gewacht

En verdwaald in dat wat was

Tijd om te gaan leven

En kijk ik laat mezelf vallen

In het weergaloze niets

Ik rij met losse handen

Door de straten op een fiets

En ik ga met windkracht zeven

Zonder jas aan door de regen

Drink het water van de hemel

De smaak van het vergeten

Ik geef mezelf de bloemen

En ik dans door de seizoenen

Ik zie de leegte in de ogen

Van degene die niet dromen

Ik zie twee namen in een boom

Ik kan ze bijna  niet meer lezen

En deze woorden zijn de sporen

Van een uitgewist verleden

Ben je bijna

Ben je bijna al vergeten

Het wordt tijd om te gaan leven