Stef Bos

1 week geleden

Ik heb Zuid Afrika leren kennen door de magistrale song van Johannes Kerkorrel over de wijk 'Hillbrow' in Johannesburg waar al vroeg tijdens de Apartheid een tegenbeweging ontstond die over de kleurmuren heen dacht.
In drie minuten passeren alle moeilijkheden en mogelijkheden van dit komplekse land . Telkens samenkomend in het refrein 'Gee,gee,gee....gee jou hart voor Hillbrow' (Geef jouw hart voor Hillbrow)
Zondag aanstaande wordt het eerste deel uitgezonden van de driedelige documentairereeks 'Bloedland' . Gemaakt door Johan Eikelboom tijdens een roadtrip door ZuidAfrika van 5000 kilometer. Ik heb er naar mogen kijken voor de uitzending en vind het een fenomenale, aangrijpende en indrukwekkende reeks. Het centrale thema is de discussie over grondrechten in Zuid Afrika maar dat is vooral een metafoor voor de moeilijkheden en de mogelijkheden in dit land en de impact van een geschiedenis die nog steeds een grote rol speelt op dit moment. En dan gaat het niet alleen over de Apartheidsperiode maar ook over de koloniale politiek daarvoor .
Alle kleuren en invalshoeken komen aan bod en Johan slaagt erin zonder veel vooroordelen de mensen te benaderen waardoor ik echt het gevoel had het land te zien zoals ik het door de tijd heb leren kennen. Je komt in een soort achtbaan van emoties en indrukken terecht komt. Dat is een prestatie van formaat want om Zuid Afrika te vangen in een verhaal moet je eerst je eigen achtergrond en zienswijze los kunnen laten.
Ik weet niet of ik daar al in geslaagd ben. Maar een songwriter schetst meer beelden misschien....het gevoel van 'Tijdbom',,'Gelukkig','Ek en my bottel' en 'Jou land is my land'...het is voortdurend aanwezig in zijn film. Ook de schoonheid van het land.
Hij gaat niet zozeer in discussie met mensen ,hij laat ze praten,hij luistert, waardoor je als kijker midden in die werkelijkheid terecht komt. Ik vind het een van de beste docu's die ik gezien heb over het huidige Zuid Afrika . Als zondag aanstaande het eerste deel wordt uitgezonden speelt het Nederlands elftal ook maar gelukkig leven wij in tijden dat we niets moeten missen en om eerlijk te zijn is dit een soort meesterwerk dat je rustig op een zelfgekozen tijd moet bekijken.
Ik weet zeker dat Johannes Kerkorrel als oud journalist deze reeks fantastisch had gevonden. Warm aanbevolen. ... Bekijk meerZie minder

Video

Stef Bos

2 weken geleden

Een maand geleden alweer
Deze versie van ‘Alles wat onhaalbaar lijkt’
Deel van een avontuur met de NPO,4/5 mei comité en Het Metropole Orkest. Twee maanden voordien belde regisseur Peter Blom mij om te vragen of ik een soort rode draad functie op me wou nemen tijdens het Bevrijdingsconcert op 5 mei. Ik voelde direct een groot JA want mijn generatie is opgegroeid in de schaduw van die oorlog en dikwijls naar bed gebracht met verhalen uit die tijd waardoor je geen oog meer dicht deed. Mijn moeder was er een ster in en ik dacht altijd dat ze de verhalen wat aandikte totdat ik twee weken voor de 5e mei via mijn broer haar dagboek in handen kreeg...een meisje van 17 in het laatste oorlogsjaar. Mooi en vreemd hoe je opeens in het intieme leven van je moeder kan kijken in die tijd en op het moment dat haar toekomst begon. De hele samenwerking met alle partijen was mooi en zeker in deze tijd waarin alles onder een vergrootglas komt te liggen. Maar al wat Peter en ik wilde is om die stemmen uit het verleden te laten horen en het eerste wat ik schreef was de volgende tekst:

Ik herinner mij

Ik herinner mij
Wat ik nooit heb gezien
De verhalen
Over honger
De sirenes
In de nacht
Het branden
Van een stad
De scherven
Van het glas

Ik herinner mij
Wat ik nooit heb gezien
Het brood wat
Uit de hemel viel
De zon die door
De wolken brak
De spertijd
Een soldaat op wacht
Onderduiken in de polder
In verzet of met gesloten ogen
Zien dat aan het einde van de straat
Een Joods gezin wordt opgehaald

Ik herinner mij
Waarover altijd werd gezwegen
De ongemakkelijke waarheid
Het spook van het verleden

Ik herinner mij
Wat ik nooit heb gezien
Het feest en de
Vlaggen in de straten
De jazzmuziek
De chocolade
Het dansen
Met soldaten

Mannen in een blauwe overal
Lopen naast een kaalgeschoren vrouw
En iemand die zich nooit verzet heeft zegt
Ze krijgt wat ze verdient

Ik herinner mij
Wat ik nooit heb gezien ... Bekijk meerZie minder

Video

Stef Bos

3 weken geleden

De hemel op het plein
Een song van Ralph van Manen die wij met twee zingen
Jongens van dezelfde generatie uit hetzelfde dorp
En een zelfde soort nest
Jaren geleden werd het zaadje geplant op een avond in een kroeg in Veenendaal waar ik met hem en trompettist Andre Heuvelman laat in de nacht een versie deed van Papa die men nog lang zal heugen.
Ik kende Ralph al als een grote naam in de Gospellmuziek die ook internationaal zijn sporen had verdiend. Maar je leert elkaar pas echt kennen als je samen muziek maakt. Na die avond werd het idee geboren om ooit iets samen te zingen. Twee jongens uit Veenendaal die elk hun eigen weg zijn gegaan maar verbonden door hetzelfde vertrekpunt. Een paar maanden geleden stuurde hij deze song die terug gaat naar onze jeugd. Mooi om samen te doen. Deze video die onlangs werd opgenomen genereerde ook een topdag.
We belden een paar jongens van de lagere school om samen te komen op het plein in Veenendaal voor deze clip.
Wat een top dag was dat
Alsof je voor even overzicht krijgt over je hele leven
Van boven af op de tijd kijkt
Ralph had een paar jongens uitbenodigd en mijn klasgenoten Taco van Rhee en Jantje Steenbergen waren er.
Twee top gasten met een fascinerende levensweg en een geweldig mooie en eerlijke manier van kijken naar de werkelijkheid
Dat straalt deze video ook uit vind ik
We blijven jongetjes

... Bekijk meerZie minder

Video

Stef Bos

1 maand geleden

Jaren geleden leerde ik Willem Philipsen kennen
We waren en zijn beiden ambassadeur voor de Hersenstichting
Voor het tv programma ‘Geef om je hersenen’ van omroep MAX werd ons gevraagd om samen een song te schrijven.
Willem is een bijzondere ziel. Was op jonge leeftijd een van de meest getalenteerde gitaristen in Nederland maar zijn talent werd op 23-jarige leeftijd in de knop gebroken door een herseninfarct.
De weg uit het dal die hij ging is indrukwekkend. Zijn manier van kijken en denken is louterend voor iemand als ik. Hij heeft zijn ervaringen en dat denken nu vastgelegd in een boek ('Met de stroom mee') waar ik gelukkig van werd toen ik het voor de release mocht lezen.
Juist in een tijd waarin de mensheid worstelt met hoe we moeten omgaan met het noodlot van een virus, met dat wat groter is dan ons ,met dat in het leven wat we niet kunnen beheren.
Toen ik het boek las dacht ik ‘Willem for president’,meer filosofie in ons leiderschap naast het pragmatische denken.
Een paar maanden geleden vroeg hij of ik niet een tekst wou schrijven n.a.v het boek want hij had al een muzikaal idee. En zo geschiedde. Tijdens het eerder genoemde tv-programma had hij Diggy Dex ook leren kennen en deze sprong ook aan boord met stem en taal. Zo ontstond het lied ‘Alles gaat mee met de stroom’ dat met een Q-code in het boek direct te vinden is.
Fijn om dit met hem te kunnen doen. Goed om met mensen samen te werken die iets van schoonheid en kracht zoeken om de wereld mooier te maken. Want daar blijf ik in geloven….
en gelukkig zijn er mensen zoals Willem die voorbij zichzelf kunnen denken.
Die als een Fenix herrijzen uit hun eigen as.

... Bekijk meerZie minder

Video