Gastenboek

Proficiat met je 'Kaartenhuis'. Mijn respect voor jou zit in deze tekst Eerbetoon hier voor de grote Stef Bos. Want hij komt met zijn twintigste plaat en wat zit hij ons weer mooi dicht op de huid. Bos, de man die weet hoe je het nu, het later, de liefde, de leegte, het vuur, het zien, het donker, het licht, de storm, de kern of een papa bezingt. De Nederlandse Tukker die daarmee ook Vlaanderen en Zuid-Afrika veroverde, die nu de kaap van de zestig al een paar jaar heeft overschreden en juist dan nog zijn leven ingrijpend zag veranderen. Zestig, het jaar dat zijn kinderen het auto-ongeval dertig meter diep van de Zuid-Afrikaanse rotsen hoogst bij wonder overleven, hij als vader het merkwaardigste meest surrealistische niemandsland betrad en na die eindeloze val in de leegte een oerschreeuw slaakte omdat dat allergrootste verdriet aan zijn horizon toch was afgewend. Dan begrijp je hem als hij in zijn melancholische liedjes onvermijdelijk stilstaat bij het relatieve en het intense van het leven. Herken je het gevoel dat volop ademt in dit 'Kaartenhuis' en in de naam op zich van het nieuwe album. Meer passend kan ook niet voor de filosoof die van verwondering zijn carrière maakte, de milde zelfonderzoeker die al zijn hele leven zichzelf, zijn eigen afgelegde weg en zijn wereld in kaarten legt. Ook die elf nieuwe ingetogen songs mogen er weer helemaal zijn. De minzame openingssong 'Kaartenhuis' over een break-up. Zelfs als het kaartenhuis instort vermoedt zeker Bos, half in parlandozang, erachter nog een nieuwe weg of een nieuw begin. 'Opeens Staat Alles Stil', die monumentale song en fragmentatiebom van ontroering. Des te meer meegenomen door zijn revaliderende zoon zweeft Bos, omgeven door waardige blazers, overheen de menselijke levensfasen van geboorte tot sterven. 'Eindeloze Stroom Gedachten', een zalige zomermijmering over kunnen loslaten. Als onder de sterren van een warme Afrikaanse nacht vloeit Stef Bos' onvoltooid verleden traag voorbij. Als in de gewijde stilte van de Grote Sept van Baelor, op de minimalistische piano van 'Leer Mij' leert Bos je te zien wat zogezegd onbereikbaar is. Zijn en ook onze ruimte is oneindig zolang je er telkens maar je grenzen in verlegt. Het dagdromende 'Mijn Hoofd Zat in de Weg' bestrijkt het eeuwige gevecht tussen hoofd en hart, met Stef Bos daartussen koortsachtig zoekend naar het onverwachte en de vrijheid. Zoals wat verder ook in het hemelse 'Eindelijk Ben Je Vrij', een onbenoemd in memoriam, over een toestand van eindeloze onthechting. 'Het Verschil' is dan de Stef Bos-parade van de tegenstellingen, een vintage nummer dat in zijn verschillen weer de filosofie van die andere grote song 'Het Midden' oproept. In 'Vertel Mij Wie Ik Vroeger Was' zingt verder de man die aanvoelde dat hij te hard voor zich was uitgelopen, voorbij al die kleine momenten des levens die er ook toe deden. Voor de man Bos die nu eerst weer wil zien voor hij verdergaat, die probeert dus al die voorbije levenslagen er weer af te pellen. Ook 'Het Leven Moet een Wals Zijn', naar een gezegde van zijn vader, is zo bewust en heerlijk als dat walsje dat zeker geen mars mag zijn. En daarmee Stef Bos' doeltreffendste tegengif wordt voor elke deprimerend kletterende oorlogsretoriek. 'Ik Zing' is een hymne voor het metier dat hem zoveel vrijheid verschafte, wellicht straks in de zalen evenzeer culminerend in deze pakkende samenzang. Bos heeft in een lied zijn publiek weer bij elkaar gebracht en in koor zingt zich dat finaal met hem nu de longen uit het lijf. Het hemelse instrumentale kleinood 'Tijd Om Stil Te Staan', is niettemin een hoogstaand slot, een fragiel neuriënde piano-aftiteling voor de film van ieders leven, als een verstilde, indrukwekkende Arvo Pärt-compositie. In dit 'Kaartenhuis' is Stef Bos, de grote woordkunstenaar met die uitzonderlijke en uitbundige verbeelding voor de zoveelste maal opgestaan. Hij brengt zijn poëzie deze keer met ongepolijste stem en met rondom hem enkel spaarzame arrangementen. Met Tom Vanstiphout en Ruben Block, een gitaar, een piano, wat strijkers en blazers en geen bas of drums. Want Stef Bos was eraan toe, hij is op weg met een reis naar binnen, op zoek naar de rust en verstilling tegen de doorrazende tijd van veel teveel lawaai. Hij wordt er dan toch steeds jonger mee in zijn hoofd. Dit 'Kaartenhuis' is dan wel zijn donkerste en bij wijlen diep ontroerende persoonlijke prentenboek, maar zo voert het hem uiteindelijk ongetwijfeld weer dichter bij zichzelf. Al is er altijd, overpeinst hij, meer wat hij nog niet weet, hij blijft de man die al pratend en zingend tot rust komt en die rust ook overbrengt. Daarom lopen bij Stef Bos de zalen altijd, keer op keer en naar verwachting zeker voor zijn 'Tijd Om Stil Te Staan'-tour ook zo vlug vol. Want dit is nu eenmaal een gouden jubileumplaat.

Wat hebben we genoten van Stef zijn optreden in de Goudse schouwburg 1 mei jl. We hebben gelachten, stil geweest en waren zelfs regelmatig ontroerd door de prachtige verhalen en liedjes, Dank je wel Stef en zijn zeer muzikale vriend op gitaar. Volgend jaar hopelijk weer

Hoi Stef, wat een mooie nummers. Ik was vorige week in Doetinchem bij je optreden met mijn vader die sinds kort ook geveld is door het vervelende woordje "kanker". "Papa, ik hou steeds meer van jou": daar draaide het voor mij ook om. Bedankt voor je optreden en nieuwe nummers.

Beste Stef, Afgelopen donderdag zat ik in de zaal in Doetinchem en ik heb bijzonder genoten! Diepe buiging voor jouw vermogen om met muziek te beroeren en een voorbeeld te zijn voor mij en zo veel anderen die het leven reflectief leiden en de ziel aan het opschonen zijn. Ik had al bij het eerste liedje de tranen over mijn wangen lopen bij de worden ‘de weg is open’. En er vloeiden er nog veel bij je nieuwe repertoire. Ik heb mijn vriend aan het dansen gekregen op je wals en ik zing uit volle borst mee met ‘Ik zing’ in mijn auto, want daar draait je schijfje als ik op weg ben naar mijn eigen optredens. Dank, dank, dank voor jouw echtheid. Ik hoop dat je nog lang het muzikale doorgeefluik mag zijn van het licht dat de wereld nodig heeft. Hartelijke groeten, Mieke Rous

Lieve Stef, Wat een prachtig nieuw album, Kaartenhuis, zo mooi, zo ingetogen, zo puur, zo jij! Diep geraakt door Leer Me en door Mijn Hoofd Zat In De Weg, vooral ook omdat ze zo ontzettend dicht bij me komen. Hoe doe je dat toch elke keer weer? Hoe kan het dat je mij zo goed kent terwijl we elkaar verder helemaal niet kennen? Dank lieve Stef, heel diep uit mijn hart!

Wat was het stil in de Spiegel in Zwolle. Een zaal vol liefhebbers die genoten hebben van de woordkunstenaar Stef Bos. Wat een mooi concert en wat een stem heeft hij. Zijn gitaarvrienden zorgden voor een ingetogen maar fantastische begeleiding. Een TOP avond, dank je wel Stef.

Met ontzettend veel plezier en genoegen geluisterd naar het nieuwe album van Stef: " Kaartenhuis". Fan-tas-tisch wat een geweldig album en zo hoor ik Stef het liefst: ingetogen, prachtige begeleiding en hele hele mooie teksten. Een waar genot om naar te luisteren. En nu verheugen op het concert in de vereniging in Nijmegen in juni.

a.s. donderdag ga ik naar het concert 'tijd om stil te staan'! een verlaat verjaardagcadeau van een dierbare vriendin, daar ik alweer een halve eeuw en een half decennia erbij oud en ouder en ou-der mag zijn. Zo ontzettend zin in. Mijn vorige concert van Stef Bos was Mooie Waanzinnig Wereld Amsterdam 2014 met de andere ouder van mijn kinderen, ons laatste uitje bleek later. Daarna volgde een moeizame scheiding en lange tijden waanzinninge pittige maar ook mooie jaren. De liedjes van Stef en vele van daarvoor en daarna hielpen mij , naast trouwe vrienden er met een lach of gewenste traan op zijn tijd altijd weer door heen ! Bijzondere man , artiest, kunstenaar, dichter , schrijver en zanger.

Vandaag geniet ik wederom van de tekst van Stef Bos en de uitvoering van Tabitha, wat een impact heeft dit nummer telkens weer. En inderdaad wat een indringende boodschap aan ons allen. Dit lied in verschillende talen uitbrengen Stef, het zal veel mensen tot denken zetten en aansporen de Wereld te verenigen. Er zijn natuurlijk al heel veel initiatieven Wereldwijd, maar deze tekst en uitvoering zou naar mijn mening het leidende lied van deze "beweging" moet zijn. In een woord, prachtig! Groet Pim

Beste Stef, Wat ‘n feest weer om je ook dit jaar te horen en te zien. Genoten van je concert in Kirstenbosch. Een bonus waren de songs van je cd Kloofstraat (o.a. Tijdbom en Kloofstraat) die voor ons nog altijd een speciale betekenis hebben nadat we van jou persoonlijk in 2010 het 1e exemplaar kregen. Wensen je nog veel mooie songs en veel succes toe ! Vriendelijke groeten, Fran & Henk Kleijn, Huizen (tijdelijk Klapmuts ZA)